|
درباره وبلاگ  بیشترازهمیشه دلواپس خودمم ...بایدبیشترمواظب خودم باشم..این وب ونوشته های بهم ریخته اش هیچ مخاطبی نداره من نه این حس هارو دارم ونه ندارم...میام چندپست مینویسم ذهنم خسته بشه برگردم به دنیای واقعی...متاسفانه یا خوشبختانه من ودلم این روزهاهیچ مخاطبی نداریم وهیچ وابستگی...باکلمات بازی میکنم واینجاباهاشون سرگرم میشم...زیادمینویسم اما نوشته هایی که حسم رو نقاشی میکنه رو جزخودم هیشکی نمیخونه ...شعرمیگم...داستان مینویسم ..اما ازدسترس خوندن ها ونظردادن های همه خارج شده اند...اینجا ومن رو زیادجدی نگیرید...من عشق پر شورهمه لحظه هام پروردگارنازنینمه که نمیذاره محتاج این خاک وعشق هاش بشم.اینجامیام تمرین جمله سازی...خوش اومدی به وبم ...سلام. آخرین مطالب پيوندها
نويسندگان
دلواپس خودمم... مدتهاست بیمارمقیم بخش مراقبتهای ویژه ام نیازی به دستان منت دلی نیست...بادست خودم خودمو میسازم... نظرات شما عزیزان: نصیبه
 ساعت10:13---30 بهمن 1390
هرچند وقتي مي خواهم براي تو بنويسم واژه ها از حسادت احساسم به تو پشت قطره هاي اشكم پنهان مي شوند،اما من باز هم قطره قطره برايت مي نويسم...
براي تو مي نويسم از عمق باورهايم، از ژرفاي اقيانوس خروشان احساسم... براي تو مي نويسم كه بداني نهال كوچك عشقت تا سراي پاي وجودم ريشه دوانده است و اكنون آن نهال كوچك عشقمان به بار نشسته است... براي تو مي نويسم تا بداني دوريت برايم تا حد ادارك ملائك سخت است. حضورت ارامشي ابدي و نبودت فريادي خاموش در لابه لاي هياهوي عشقي سراسيمه است. چه زيباست به خاطر تو بودن، ماندن و به پاي تو و عشق تو سوختن... زندگي ام... اي كاش خوب بداني كه مرز خواستن تو برايم بي نهايت است. من لحظه هاي با تو بودن را با قطره قطره اشك هايم تداعي مي كنم.... .gif){kind=small} .gif){kind=small} .gif){kind=small} .gif){kind=small} نصیبه
ساعت9:28---26 بهمن 1390
در روزهای دیوانه است که شعر زیبا ، زاده می شود ، به یاد دوستت دارم شبهای سپید افتادم:
دوستت دارم همان قدر که زمین گرد است به وضوح ماه کامل درآسمان بی ابر شبانه به اندازه تمام ستارگان دوستت دارم ببخشید درکلیشه دست و پا می زنم زبانم به باتلاق لکنت افتاده هر چند تو می گویی که زبانم دراز است! دوستت دارم و رویَم نمی شود هر چند تو می گویی که رویَم زیاد است! دوستت دارم و حسودم به تمام آدمهایی که هرروزمی بینندت به خیابان انقلاب که دوستش داری به بغل دستی هایت دراتوبوس به سیگار که می بوسد لبهایت را گاهی دوستت دارم همین طور معمولی که راه می روی ،که هستی در خیابان در مترو در تاریکی سینما در چیزی خوردن های با عجله نه عجیب و غریب و ماورایی ببخشید اگر ساده دوستت دارم اگر این شعر ساده است اگر من ساده ام اگر ابلهانه دستهایت را باور کردم دوستت دارم و زمین گرد است! ................... نصیبه
ساعت10:47---25 بهمن 1390
وقتی به خوبیها و مهربانی های تو می نگرم
بدیها و اشتباهات خود را مشاهده می کنم و آنوقت که رحمت و بخشش بی منتهایت مرا نشانه میرود بار شرمندگی گناهانم بیشتر از پیش بر دوشم سنگینی میکند خدایا هر چه می دهی رحمت است و هر چه نمی دهی مصلحت اگر مصلحت این است که هیچ چیز نداشته باشم راضیم به رضایت ولی نظرت را از من مگیر یاریم کن آن کنم که تو راضی باشی و آن طور شوم که تو می خواهی برچسب:, :: :: نويسنده : قلب بی ملاقات
  |
تبادل
لینک هوشمند
